Edito

Dat de Gentse vakgroep landbouweconomie niet de lofzang van bio zou zingen tijdens haar jaarlijkse landbouwstudiedag hoeft niet te verbazen. Enige scepsis jegens bio is haar niet vreemd. Voorzitter van de studiedag Patric Buggenhout vroeg zich in zijn welkomstwoord bijvoorbeeld af of bio een religieus karakter heeft, vergelijkbaar met halal en koosjer.

Hoeveel is een hectare landbouwgrond waard? De vraag stellen is makkelijk; het antwoord op de vraag formuleren is heel wat moeilijker. Het hangt onder meer af van de oppervlakte, de ligging, de grondsoort, de hoogte, kwaliteitsparameters... en in de eerste plaats van vraag en aanbod.

Een heel heterogeen publiek bij landbouwgerelateerde studiedagen; dat kom je niet zo vaak tegen. Het gebeurde echter wel op de presentatie van de studie ‘Intensieve veeteelt en de gezondheid van omwonenden’, die de provincie West-Vlaanderen besteld had. De ‘gewone’ mensen die aanwezig waren, hadden een divers profiel: van longartsen tot huisvrouwen. Eén ding hadden ze gemeenschappelijk: ze woonden dicht tegen een veeteeltbedrijf dat wou uitbreiden, en ze vonden dat idee helemaal niet leuk.

Landbouwers moeten open kaart spelen, zo klinkt het vaak. Het is een terecht pleidooi. Weinig beroepen zijn zo ingebed in een samenleving als de land- en tuinbouw, en dat zowel letterlijk (ruimtelijke ordening) als figuurlijk (aan de eettafel). Omdat de land- en tuinbouw steeds minder zichtbaar is, terwijl de samenleving wel steeds meer beslissingsrecht over wat de boer doet naar zich toe trekt, is het echter goed om de band met de burger kort en gezellig te houden.

“Uiteinelijk zijn het niet de organisaties die wetten en regels bepalen, maar de politiek.” Het is een uitspraak van Vlaams minister van Landbouw Joke Schauvliege in een gesprek met ons blad (p. 4).

Het moet voor burgers in Brussel een vreemd gezicht zijn geweest: melkveehouders die bij het gebouw waar de Europese Commissie zetelt demonstreren tegen wat ze een chronische crisis in hun sector noemen. Een prijzencrisis wel te verstaan.

Gemengde signalen op de voorstelling van de evaluatie van Boerenbond van het productiejaar (p.3-5). Het huidige jaar geeft na enkele moeilijke jaren voor het eerst weer wat meer ademruimte. Het beeld is uiteraard genuanceerd. Afhankelijk van de sector en de teelten zijn de rendementen sterk verschillend.

Altijd leuk om een schandaal van een ander voor de eigen kar te kunnen spannen, moeten ze bij EVA vzw, de organisatie voor vegetariërs en veganisten, gedacht hebben.

Vandaag bestaat er goed voedsel en er bestaat fout voedsel. Maar welk voedsel in welke categorie valt, hangt af van wie er zich over uitspreekt. Zogenaamde nieuwe inzichten, gedragen door de mode van de dag, laten voedingsproducten vlot van de ene categorie naar de andere springen. Een normaal mens ziet er door de bomen het bos niet meer door.

Mocht de toeleverende en afnemende vleessector een ezel zijn, ze had zich al een derde keer gestoten aan dezelfde steen. Na de mistoestanden in een varkensslachthuis en een kippenbroeierij (beide in Tielt), was het nu de beurt aan een runderslachthuis (Izegem). De gefilmde toestanden zijn misschien iets minder horrorachtig als die in Tielt destijds, maar ze zijn nog altijd duidelijk over de lijn. Hier past enkel afkeuring. De dieren van een boer verdienen een laatste begeleider die hen met respect behandelt.